Creativiteit.
Ik ben ermee opgegroeid.
Mijn ouders hebben mij en mijn broer en zussen altijd gestimuleerd om creatief te zijn.
En zij hadden dat weer meegekregen van hun ouders.
Mijn pake (opa) was huisschilder en maakte in zijn vrije tijd schilderijen.
Maar vooral maakte hij zijn persoonlijke versie van Hindelooper schilderwerk op bedbankjes, kolenkitten, stoven, naaidozen, pennenbakjes, dienbladen en nog veel meer.
Ik heb laatst alle schilderwerkjes, die ik van mijn pake heb, eens op de foto gezet.
Al fotograferend ontdekte ik hoe mooi ze eigenlijk zijn.
Zoals mijn naaidoos ...
... en dit pennenbakje.
Op veel van deze voorwerpen staan naast de bekende bloemetjes ook kleine schilderijtjes.
Vaak maar 10 x 10 cm groot.
Wanneer je ze van dichtbij fotografeert ontdek je hoe kunstig ze zijn.
Deze is van de naaidoos.
Dit is een nieuwjaarskaartje gedateerd op 1 januari 1967.
Iedereen in de familie kreeg er eentje en ze waren allemaal verschillend.
En hier een prachtig schilderijtje op een doosje.
Het was zulk mooi werk om alles zó op de foto te zetten.
Mijn beppe (oma) was meer van het prutsen met stof, naald en draad.
Afgelopen weekend hing ik de Zwarte Piet op die zij vroeger gemaakt heeft en die ik geërfd heb.
Dat bracht bij mij dezelfde gevoelens naar boven als bij het schilderwerk van haar man.
Wat was dit eigenlijk kunstig gemaakt!
Zou ze het zelf verzonnen hebben, had ze een patroon?
Ik weet het niet.
De details zijn prachtig.
Beppe was ook van het freubelen met vilt.
Dit zijn kleine cadeautjes die ik van haar gekregen heb.
Op het lichtblauwe ding zat een klein jaarkalendertje (een Sinterklaascadeautje herinner ik me) en het groene was een omslag voor een notitieblokje.
En boekenleggers. Die heeft ze heel veel gemaakt.
Beppe heeft in 1966 eens meegedaan aan een handwerkwedstrijd.
Ze won toen de 1e prijs ...
... met deze haan.
Gemaakt van de hoorn van een koe.
Het originele briefje met haar naam zit er zelfs nog op.
En de andere opa en oma?
Mijn beppe van moeders kant kon heel goed breien en haken.
Mijn eerste breisels werden door haar kritisch gevolgd en zo nodig weer uitgehaald als het haar niet zinde.
Voor mijn oudste zus heeft ze een tweepersoons sprei gehaakt.
Voor ons is ze daar ook mee begonnen, maar ze heeft hem niet meer af kunnen krijgen.
Ik heb hem zelf afgemaakt.
En hem laatst weer in ere hersteld op ons logeerbed.
Ik vind de kleur, die ik toen uitgezocht heb en die op de bovenste foto het beste weergegeven wordt, nu niet zo mooi meer, maar de sprei is nog prachtig.
Ik heb dus van drie grootouders creatieve genen meegekregen.
De vierde was boer en leefde later voor zijn tuin en moestuin.
Ook daar heb ik een tik van meegekregen.
Jullie begrijpen het misschien wel.
Ik koester dit.
Ik koester de voorwerpen die ik heb van mijn grootouders.
Ik koester het besef dat ik alles wat ik graag doe meegekregen heb van mijn ouders en van mijn grootouders.
Waardevol!
Groetjes, Alyt
